Regie: Asif Kapadia | Duur: 128 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar

De legendarische Tony Bennett zegt over haar: “Ze was een van de puurste jazz-zangeressen die ik heb gehoord. Volgens mij moet ze worden vergeleken met Ella Fitzgerald en Billie Holiday. Ze had de gave. Als ze nog had geleefd, had ik gezegd: ‘Kalm aan. Je bent te belangrijk. Het leven leert je hoe je het moet leven als je de kans krijgt lang genoeg te leven.'” Die kans verkwistte ze opzichtig. Op 23 juli 2011 overleed Amy Jade Winehouse, 27 jaren jong.

Haar suikerspinkapsel, make-upstijl, luchtige outfit en tatoeages lieten er geen misverstand over bestaan: de Queen of Soul was een extravagante dame. Tot haar negende was het joodse lachebekje uit Noord-Londen rustig van aard. Ze wilde kunnen zingen, om emoties van zich af te schudden. Meer niet. Beroemd worden? “Ik ben geen meisje dat zo graag een ster wil zijn.” Maar het liep anders: door haar ongekend krachtige zangstem verwierf Amy de status van popdiva.

Fragmenten uit concerten en televisieshows, found footage, talrijke selfies, foto’s en (familie)filmpjes: aan de hand van een enorme hoeveelheid archiefmateriaal reconstrueert regisseur Asif Kapadia de opkomst en ondergang van de soulzangeres. Onder de vaak korrelige beelden zijn flarden uit interviews te horen. Met haar ouders, vriendinnen, exen, bandleden, producers, promotors, managers en bodyguards. Het resultaat is een even intiem als ontluisterend document. Een gebroken gezinsleven, de dood van haar oma Cynthia, haar onstuimige relatie met Blake Fielder, antidepressiva, boulimia en verslavende middelen; chronologisch schetst Kapadia de oorzaken en uitingen van Amy’s zelfdestructie. En natuurlijk stortte de Britse schandaalpers zich ongegeneerd op haar uitspattingen.

Zeer kwalijk is de opstelling van haar vader Mitchell (eerst de grote afwezige, later een ordinaire profiteur) en moeder Janis (naïef en slap). Hoe is het toch mogelijk dat níémand deze prachtige oude ziel gedecideerd behoedde voor zichzelf, én een vraatzuchtige buitenwacht? Die prangende vraag is de rode draad in een steengoede documentaire die niet tot vrolijkheid stemt. Behalve dan haar formidabele stem waarvoor, Winehouse-fan of niet, alleen maar stille bewondering past.