Regie: Mary Nighy | Duur: 89 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
Met dat bijltje heb ik eerder gehakt, zal Anna Kendrick gedacht hebben bij het lezen van het script voor Alice, Darling. Omdat de actrice privé ooit een situatie beleefde waarbij “ik meer van de andere persoon hield dan van mezelf.” Kendrick (1985) speelt in Alice, Darling een jonge vrouw die gevangen zit in een destructieve relatie. Het psychologische drama is het meer dan verdienstelijke regiedebuut van Mary Nighy, de dochter van de Britse acteur Bill Nighy (Love Actually, 2003).
Alice (Kendrick) is verre van gelukkig in de relatie met haar vriend Simon (Charlie Carrick). Een weekje chillen met twee vriendinnen komt dan ook als geroepen. Maar genieten doet Alice er niet van. Ze torst haar zorgen mee naar het chalet waar de drie verblijven, hetgeen de sfeer niet ten goede komt. En als klap op de vuurpijl staat plots Simon voor de deur.
Met Alice, Darling kaart Mary Nighy een kwestie aan waarin nogal wat vrouwen zich zullen herkennen, namelijk een partner hebben met een narcistische persoonlijkheid. Wat Nighy goed heeft begrepen, is om niet te veel tekst in het verhaal op te nemen. Uiteraard zijn er dialogen, maar het gesproken woord is (bijna) van ondergeschikt belang. Veel uitingen zijn juist non-verbaal. Kendrick gaat hierin voorop. Ze overtuigt door acteerwerk dat ‘van binnenuit’ komt, wat blijkt uit het feit dat ze voelbaar onder hoogspanning staat.
Jezelf geweld doen opdat de situatie maar niet ontspoort is het verdict waartoe Alice is veroordeeld. Waar ze zich zélf toe veroordeelt. Simon is lang, heeft een knap koppie en lijkt de elegantie zelve. Maar hij is psychisch gewond. Een boze en onzekere man die zich zonder haar incompleet voelt. Ik ben zielig, ik word niet gezien. En dus moet jij, lieve Alice, er altijd voor mij zijn. Zijn wisselgeld? Haar het hof maken. Heb je enig idee hoeveel ik van je hou? Hoe mooi ik je vind? Doet ze echter niet wat hij wil of kiest ze voor zichzelf, dan ontkracht hij haar. Hij pleegt emotionele chantage door in te spelen op haar loyaliteit of haar te pakken op ‘zwakke’ plekken.
Alice geniet dan ook geen ruimte, geen bewegingsvrijheid. En dus moet ze hem wel voorliegen wanneer twee hartsvriendinnen, Tess en Sophie, haar meevragen op een meidentrip. Maar al tijdens de rit naar het huisje moet Alice halsoverkop de auto uit. Ziek van de nervositieit en gepijnigd door gevoelens van schuld jegens Simon. Nighy windt geen doekjes om zowel de mentale als de fysieke uitwerking van de destructie. Zo trekt Alice zich terugkerend de haren uit het hoofd; ze heeft er rode plekken van in de nek.
De kwestie vreet non-stop aan haar; de tijdelijke afstand tot Simon maakt nauwelijks verschil. Hij belaagt haar via whatsapp, zelfs midden in de nacht. Overdag zoekt ze wat afleiding door te gaan hardlopen, doch de gedachtentrein dendert maar door. De beeldentrein ook. Alice is de regie kwijt. Ze is een poppetje aan touwtjes, in de handen van een kwade macht. Dat ze geraakt is door de vermissing van een jong meisje in de omgeving en meehelpt te zoeken, is een symbolische verwijzing van Nighy. Wat is er toch met Alice gebeurd, waar is ze gebleven?
Uiteraard ontgaat het Sophie en Tess niet dat Alice er met het hoofd totaal niet bij is. Tussen Alice en Tess zit er bovendien ruis op de lijn. Sophie relativeert en verzoent, maar wanneer Tess en Alice even alleen zijn (op het water) en Alice een oorbel verliest, gaat het mis. Terug in het huisje wordt het Sophie en Tess duidelijk dat Alice heeft gelogen tegen Simon. Een emotionele Alice (Kendrick op haar best) vlucht de badkamer in, ook Sophie kan de boel dan niet meer redden. Het zijn de vijf beste minuten in Alice, Darling, en ze markeren het kantelpunt in de film.
In de mate dat je te manipuleren bent, zul je lijden. Dat is de harde leerschool van Alice, Darling. Mary Nighy, Anna Kendrick, Kaniehtiio Horn (Tess), Wunmi Mosaku (Sophie) en Alanna Francis (script) leveren een sterk drama af over een vrouw in de knel. Niet Alice in wonderland, maar Alice in drijfzand. Vriendschap reikt haar echter de reddende hand. Sophie en Tess snijden Simon namelijk op de valreep de pas en gaan als één man achter hun lieve vriendin staan. Alice, Darling is een fraai staaltje girlpower.
