Regie: John Curran | Duur: 112 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
Tracks is gebaseerd op het gelijknamige boek van Robyn Davidson die halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw begint aan een tocht door de Australische woestijn, van Alice Springs naar de Indische Oceaan. Niet dat Robyn (Mia Wasikowska) zichzelf of anderen iets te bewijzen heeft, maar ze is de rituelen van het stadse leven en het negativisme van haar generatie, geslacht en klasse beu. Tevens intrigeert de zuiverheid van de woestijn haar en wordt ze geïnspireerd door haar vader die in zijn jeugd door Afrika trok.
Eindeloos lang een verschroeiende hitte trotseren is geen sinecure, zeker gezien haar wens de oversteek alleen te willen doen. Familie en vrienden hebben hun bedenkingen, maar de jonge dame houdt vast aan haar droom. Noodzakelijkerwijs bereidt ze zich in Alice Springs voor. Ze leert dromedarissen af te richten en schrijft het tijdschrift National Geographic aan om sponsorgeld te genereren. Dat krijgt ze, op voorwaarde dat fotograaf Rick Smolan (Adam Driver) haar op de gevoelige plaat mag vastleggen.
Tracks levert beeldig natuurschoon op. Het onmetelijke woestijnlandschap, dikwijls verzonken in prachtig ochtend- en avondrood, maakt oerverlangens los. Het camerawerk is in orde, maar veel shots zijn helaas van iets te korte duur. Bovendien moet Robyn tijdens haar expeditie opdringerige toeristen en de consequent terugkerende Rick dulden. Het verhaal mist hierdoor rust en sereniteit.
Aan het begin van de film zegt Robyn Davidson over zichzelf: “Some nomads are at home everywhere. Others are at home nowhere, and I was one of those.” Dat laatste is voortdurend van haar gezicht af te lezen. Ze komt knorrig en mensenschuw over en lijkt nauwelijks plezier te beleven aan de uitdaging die ze is aangegaan. Behalve het verlies van haar hond Diggity hoeft Robyn weinig momenten van echte radeloosheid te doorstaan. Met het overweldigende decor dat een woestijn is, ligt dit wel voor de hand en had Curran het metaforische huwelijk tussen de omgeving en Robyns innerlijke reis beter kunnen uitwerken.
Zowel Curran als lichtgewicht Wasikowska laten steekjes vallen in een film die vlotjes wegkijkt, maar minder pakkend is dan bijvoorbeeld Into the Wild (2007).
