Regie: Xavier Dolan | Duur: 102 minuten | Taal: Frans | Kijkwijzer: 12 jaar
In Tom à la ferme speelt Xavier Dolan hoofdpersoon Tom, een jonge homoseksueel die op weg is naar het platteland om de begrafenis van zijn geliefde Guillaume bij te wonen. Hij maakt daar kennis met de moeder van Guillaume, Agathe (Lise Roy). Niet veel later verschijnt ook de oudere broer van Guillaume (Francis) ten tonele.
Van meet af aan is de spanning tussen de drie om te snijden. Tussen Tom en Francis enerzijds en tussen Francis en Agathe anderzijds. Agathe tast in het duister omtrent de relatie tussen Tom en haar overleden zoon. Francis weet wel hoe de vork in de steel zit, maar wil dit koste wat kost voor Agathe verzwegen houden. Er ontvouwt zich een psychologisch steekspel tussen de betrokkenen waarbij de seksueel gefrustreerde Francis op sadistische wijze Tom de les leest.
De markante Xavier Dolan en de charismatische Pierre-Yves Cardinal (Francis) dragen deze thriller met verve. Dolan is de onderdrukte angsthaas en Cardinal de manipulatieve klootzak. De dialogen leggen een tijdbom van onderhuidse repressie bloot. Het goede camerawerk grossiert in sprekende close-ups die de kijker het beoogde gevoel van beklemming bezorgen. Ook de setting en de belichting kloppen. Een afgelegen boerderij te midden van zompige velden verpieterd maïs. Diffuus oktoberlicht afgewisseld met donkere luchten die een onheilspellend gerommel loslaten. Eenvoudige ingrediënten, maar o zo doeltreffend.
Tom à la ferme is een boeiende puzzel, want lange tijd zoemen vele vraagtekens de kijker om de oren. Wat voor mens was Guillaume en waaraan is hij overleden? Waarom spreekt geen van de personages zich vrijelijk uit? Mijdt iedereen Francis als de pest omdat hij latent homoseksueel is, of gaat hij gebukt onder een ander geheim? Niet alle vraagtekens veranderen op den duur in punten. Dat is een van de weinige vlekjes in een verder spannende film over onuitgesproken pijnen, afhankelijkheid en machtsspelletjes.
