Regie: Ol Parker | Duur: 104 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar

Meer dan 20 jaar waren ze niet te zien in een romantische komedie: Oscarwinnaars George Clooney (1961) en Julia Roberts (1967), die voor het eerst samenwerkten op de set van Ocean’s Eleven (2001). In die misdaadthriller speelden ze ex-lovers die ooit zelfs getrouwd waren. Het uitgangspunt in Ticket to Paradise is vergelijkbaar: de twee vertrouwde Hollywoodgezichten spelen opnieuw een gescheiden echtpaar. Wat denkt u, zijn de brokstukken ook dit keer te lijmen?

In Ticket to Paradise krijgen ex-echtgenoten David (Clooney) en Georgia (Roberts) opmerkelijk nieuws: hun dochter Lily (Kaitlyn Dever) heeft serieuze trouwplannen met haar kersverse geliefde Gede (Maxime Bouttier). Niet zo’n strak plan, vinden pap en mam. Daarom slaan ze tandenknarsend de handen ineen en reizen ze af naar het exotische Bali, waar Lily met vakantie is.

Als ons enige kind maar niet de fout maakt die wij ooit maakten. Met die gedachte stappen David en Georgia in een vliegtuig naar Indonesië. Ze komen gezellig naast elkaar te zitten, net als bij de afstudeerceremonie van Lily – hoe onwaarschijnlijk. En wederom vliegen de kleuters elkaar opzichtig in de haren. Nog onwaarschijnlijker is dat Georgia in piloot Paul (Lucas Bravo) een nieuwe liefde heeft. Vanaf dat moment, de film is net uit de startblokken, is Ticket to Paradise qua plot eigenlijk al niet meer serieus te nemen.

Hoe is dan het spel? Mwah. Dat Ticket to Paradise een luchtig hapje is, is voor 90% te danken aan de kunstjes van Clooney en Roberts. David is een succesvolle strak-in-het-pak-man, Georgia zijn vrouwelijke equivalent. Vooral in elkaars aanwezigheid geven ze blijk van een scherpe tong; als ze elkaar maar fijn in de zeik kunnen zetten, het liefst en plein public natuurlijk. Het levert een handvol gniffelmomenten op, maar het feit dat hun strijd permanent is en er daardoor duimendik bovenop ligt, draait de geloofwaardigheid de nek om.

Of ligt het aan de decadente bubbel Los Angeles dat David en Georgia elkaar de maat nemen? Breekt Bali de ban? Ticket to Paradise is net een soort vakantiecommercial. Zon, zee, strand, cocktails. Kom naar goddelijk Bali! Een oord waar niets moet en alles mag. Maar helaas, relaxmodus of niet: ook onder prachtig azuurblauwe luchten bekvechten de twee pubers er lustig op los. Wat dat betreft niets nieuws onder de zon. Ja, toch wel. Bali vormt het decor, maar de opnames vonden toch echt plaats in de ‘Sunshine State’ Queensland, Australië.

Ander nieuwtje is dat de in Frankrijk geboren, Indonesische acteur Maxime Bouttier een verdienstelijk debuut in een Hollywoodfilm maakt. Hij speelt een zeewierboer die razendsnel het fletse stadspoppetje Lily weet te bekoren; bij hun eerste oogcontact is het direct raak. Oké, dat kan natuurlijk. Maar een maandje later elkaar reeds het ja-woord geven? Snelkookrijst is er niets bij.

Lucas Bravo vertolkt wel het meest bizarre, meest irritante, maar vreemd genoeg ook het grappigste figuur van allemaal. Zo’n man waarbij je direct denkt: weet je nou zelf echt niet dat je hartstikke gay bent? Meneer de piloot, dol op verrassingen trouwens, is verrassenderwijs niet één keer te zien op de plek waar je hem verwacht, namelijk in de cockpit van zijn kist. Niet voorin in zijn kist, en nog niet uit de kast. De stakker. En op het moment dat hij voor Georgia door de knieën gaat, is het net klungelsmurf waar je naar kijkt.

Ticket to Paradise is een flutverhaaltje in een gelikt lijstje. Onderbroekenlol met een tropisch sausje. Een film waarvan de afloop nog voorspelbaarder is dan, bijvoorbeeld, het weer van eergisteren. Vandaar de volgende spoiler: de dolgelukkige Lily en Gede fungeren als keiharde spiegel voor de twee verzuurde huwelijkstorpedo’s David en Georgia. En natuurlijk schuilen in pap en mam nog altijd een Lily en Gede. Dus ja, die brokstukken zijn prima te lijmen.