Regie: Jaume Collet-Serra | Duur: 86 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
Een survivaldrama in een waterrijke setting, hebben we dat niet eerder gezien? Ja, in Cast Away (2000), Open Water (2003) en All Is Lost (2013). The Shallows heeft een beetje van alle drie, maar doet het meest denken aan het ongeëvenaarde Jaws uit 1975. Dit vanwege de gehaaide ‘tegenspeler’ van hoofdpersoon Nancy (Blake Lively).
Het begin van The Shallows is net een Bounty-reclame. Om uw geheugen op te frissen: in deze tv-commercial uit de jaren 80 en 90 doet een appetijtelijke dame zich op een tropische plek tegoed aan kokos in melkchocolade. Laat die lekkernij weg en je hebt twee ingrediënten van The Shallows te pakken. Nancy hoopt namelijk ongestoord te kunnen surfen in een afgelegen baai. Dat surfen gaat haar aardig af, maar helaas blijft ze één golf te lang.
Films met slechts één locatie (in dit geval het wonderschone Lord Howe-eiland), één personage en een kaarsrecht plot vragen om iets extra’s. Dat extra’s brengt Blake Lively (1987). Ze komt voor als dromerige zeemeermin wier vredige mindset bruusk omslaat in ontreddering wanneer een witte haai haar van haar surfplank beukt. Weg stukje paradijs op aarde. Via een dode walvis belandt ze op een rots op zo’n 200 meter van het strand. Vervolgens is een aanzienlijk deel van de film gewijd aan een kat-en-muisspel: terwijl de roofvis haar geen moment uit het oog verliest, gaat de potige Nancy het gevecht aan. Met haar verwondingen, het water en haar plaaggeest. Complimenten aan Lively die fysiek een topprestatie levert en een statische situatie spannend weet te houden.
Filmen op zee is ontzettend moeilijk. De kracht van het permanent bewegende water, het grillige weer en technische mankementen dreven de crew van The Shallows tot een uiterste krachtsinspanning. Maar van deze belemmeringen is absoluut niets te zien in deze realistische thriller, waarin de kijker zich bovendien kan vergapen aan de zeer geslaagde CGI (Computer-Generated Imagery).
