Regie: Roger Donaldson | Duur: 108 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
In The November Man zet Pierce Brosnan nog maar eens een personage à la James Bond neer; de geheim agent die geen valstrik te benard, geen schurk te vuurgevaarlijk en geen situatie te explosief is. Resultaat? Lekker knallen met z’n allen. Foute types sneuvelen bij bosjes en regelmatig vliegt er een ontploffing door het beeld. Vervelen doe je je geen moment, mits je van stevige actie en een adembenemend tempo houdt. De film, gebaseerd op het boek There Are No Spies van Bill Granger, is vooral amusant doordat een wirwar aan verhaallijnen een aardig geheel vormt.
Brosnan speelt voormalig CIA-agent Peter Devereaux die, na een bikkelhard spionnenbestaan, nu een café aan het meer van Genève runt. Zijn vredige leventje wordt verstoord wanneer oud-collega John Hanley (Bill Smitrovich) plots weer voor zijn neus staat. Hij doet Devereaux het verzoek om ene Natalia uit de klauwen van Arkady Federov (Lazar Ristovski) te redden. Deze Federov ambieert de nieuwe president van Rusland te worden, maar Natalia beschikt over gevoelige informatie die hem de politieke kop kan kosten. De naam van de informante wil Natalia pas blootgeven nadat ze het Russische wespennest met succes is ontvlucht.
Saillant detail is dat Natalia bij Hanley specifiek heeft aangedrongen op Devereaux om haar te bevrijden. Niet zozeer vanwege Peters indrukwekkende staat van dienst, zo blijkt later. Via Natalia komt de nors ogende Brosnan de opgejaagde prooi Mira Filipova (Olga Kurylenko) op het spoor. Bloedserieus en hardhandig ontraadselt Devereaux de politieke samenzwering waar Filipova het fijne van weet.
Je moet de film eigenlijk een keer of drie bekijken alvorens de puzzel te kunnen leggen. Helaas verbleekt het acteerwerk bij de overdreven hoeveelheid geweld, en vraag je je af of Pierce Brosnan ooit nog afkomt van zijn Bond-imago. The November Man is een bezienswaardige spionagethriller, maar meer ook niet.
