Regie: Wes Anderson | Duur: 99 minuten | Taal: Engels, Frans & Duits | Kijkwijzer: 12 jaar

Gekweld door een writer’s block neemt een jonge schrijver in 1968 zijn intrek in het Grand Budapest Hotel waar hij kennismaakt met meneer Moustafa (F. Murray Abraham), eigenaar van het hotel dat vroeger een bolwerk van beschaving was. Geïnteresseerd vraagt de schrijver hem naar de origines van het eens zo vermaarde Grand Budapest. Tijdens een diner doet meneer Moustafa hem vervolgens het complete verhaal uit de doeken.

Begin jaren dertig was de jonge Zero Moustafa (Tony Revolori) lobbyjongen in het Grand Budapest en de geestdriftige Monsieur Gustave (Ralph Fiennes) zijn werkgever. Aan de hand van een flashback onthult de ‘oude’ Zero hoe pupil en hoeder goede vrienden worden.

Monsieur Gustave wordt middelpunt van een complot wanneer één van zijn minnaressen plotseling overlijdt. Wat volgt is een episode vol spectaculaire gebeurtenissen: een dodelijke vete om een familiefortuin, de diefstal van een peperduur renaissanceschilderij, zijn opsluiting in en ontsnapping uit een beruchte gevangenis en de romance tussen Zero Moustafa en Agatha.

Wes Anderson levert met The Grand Budapest Hotel een sprookjesachtige raamvertelling af. Het hoofdverhaal, dat van Zero Moustafa, beslaat een reeks knotsgekke voorvallen waarin fantasie en werkelijkheid voortdurend met elkaar flirten. Boeiend, maar tijd om op adem te komen is er nauwelijks.

De film heeft een indrukwekkende cast. Op acteur Ralph Fiennes na vormen de anderen een klein(er) radertje binnen de vertelling. Hartstikke leuk, maar geen van hen draagt de film echt. Ook Ralph Fiennes niet, ondanks zijn overtuigende rol als excentrieke conciërge.

The Grand Budapest Hotel is visueel zeer geslaagd. Decors, kostuums en belichting zijn ronduit sensationeel. Alleen al de nostalgische kleurschakeringen in het hotel zijn een feest voor het oog. Dat in combinatie met de lichtvoetige teneur maakt de film tot een vrolijke dollemansrit. Maar wel eentje binnen een Europa dat aan de poort van een somber era rammelt. Een hunkering naar vervlogen tijden is dan ook het overheersende sentiment in dit kleurrijke affiche.