Regie: Elliot Goldner | Duur: 89 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
In The Borderlands stuurt het Vaticaan een drietal onderzoekers naar een afgelegen kerkje in Balcombe, ten zuiden van Londen. De pastoor is er namelijk van overtuigd dat het heiligdom middelpunt van een wonder is. Immers, tijdens een doopplechtigheid vielen de kelken van het altaar en deden vreemde geluiden de ronde.
De drie mannen (Gray, Deacon en Mark) hebben uiteenlopende verklaringen voor de op video vastgelegde gebeurtenissen. Man van de techniek Gray (Robin Hill) meent dat een wetenschappelijke benadering niet toereikend is. Brompot Deacon (Gordon Kennedy) en Mark (Aidan McArdle) zijn sceptischer en vermoeden een vooropgezet plan. In de hoop de onderste steen boven te krijgen, voorzien ze het kerkje van microfoons en camera’s. Het had het begin kunnen zijn van een spannend vervolg op een tot dan toe weinig boeiend relaas. Jammer genoeg is dit niet het geval.
The Borderlands doet erg denken aan de film Hollow (2011). Beide films ontberen een goede verhaallijn. Bovendien doen de schokkerige beelden en fletse personages vermoeden dat script, casting, regie en montage geen van alle serieus zijn genomen. De drie mannen gaan door voor onderzoekers of specialisten, maar gedragen zich als kleuters. Obstinaat, zeurderig, flauw en humorloos. Interessante dialogen zijn er niet; ze praten meer tegen elkaar dan met elkaar. Ook de spanningsmeter slaat nauwelijks uit. De opgehangen camera’s tonen beelden van obscure vertrekken zonder dat er iets gebeurt. Ongewild wordt de kijker zo tot nachtwaker gereduceerd. Wanneer het drietal afdaalt in de catacomben van het kerkje en het eindelijk een beetje spannend wordt, is de film ineens afgelopen.
De confrontatie tussen wetenschap en religie leent zich uitstekend voor verdieping, maar regisseur Goldner benut dit buitenkansje niet. Mede hierdoor is zijn regiedebuut helaas een zouteloze film die aan alle kanten rammelt.
