Regie: Michael Showalter | Duur: 120 minuten | Taal: Engels & Urdu | Kijkwijzer: AL

Op 14 juli waren Kumail Nanjiani en Emily V. Gordon tien jaar getrouwd. Toevallig ook de dag dat in Amerika The Big Sick in première ging. Echt hún film, omdat hij gebaseerd is op het liefdesverhaal van de tortelduifjes, die samen het scenario schreven. Vooral daarom is The Big Sick de meest authentieke romkom in lange tijd, hoe voorspelbaar het plot ook is.

Studente psychologie Emily (Zoe Kazan) en de Pakistaans-Amerikaanse stand-up komiek Kumail leren elkaar kennen tijdens een van zijn optredens, waarna ze een plezante nacht doorbrengen. Ze spreken vervolgens af het bij die ene uitspatting te laten, maar dat pact sneuvelt hopeloos. Toch gaat het mis. Emily komt er namelijk achter dat Kumail zijn relatie met haar verzwijgt voor zijn ouders, die hun zoon liever zien trouwen met een Pakistaanse.

Arme Kumail, man tussen twee vuren. Moederlief moet en zal hem uithuwelijken aan een vrouw van Pakistaanse bloede, en dan verdwijnt Emily ook nog eens van het toneel. Eerst dumpt ze hem, om erna met een zware longinfectie in het ziekenhuis te belanden; het keerpunt in de film. Terwijl een buslading medici zich bekommert om Emily, wijkt Kumail geen moment van haar zijde. Tot irritatie van haar moeder Beth (Holly Hunter) en haar vader Terry (Ray Romano), het grappigste personage van allemaal. De twee vormen een hilarisch duo. Zij is een klein keffertje, hij een verstrooide professor die flink spijt heeft van een slippertje. Heel anders maar net zo levendig is de chemie tussen Kumail en Emily. Terwijl de grapjas het relatief makkelijk heeft omdat hij zichzelf speelt, moet Zoe Kazan echt aan de bak. En dat doet ze met veel elan.

The Big Sick zit vol amoureus gepingpong en droge humor, waarbij Kumails afkomst een bron van kwinkslagen is. Wist u bijvoorbeeld dat cricket in Pakistan een soort religie is? Opmerkelijk is verder dat Amerika’s diepe wond (9/11) ook mikpunt van spot is; Kumails grap hierover mag je gerust als gewaagd betitelen. Het allerbelangrijkste echter? Wanneer aan het eind van The Big Sick alle hobbels zijn benoemd en genomen, verlaat je breed glimlachend de bioscoopzaal.