Regie: Sam Mendes | Duur: 148 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
Judi Dench als M is verleden tijd. In Skyfall (2012) blies ze haar laatste adem uit, nota bene in de armen van een geëmotioneerde 007. Ralph Fiennes is in Spectre haar opvolger en hij speelt die rol naar behoren. Erg leuk is de jonge Ben Whishaw als Q, het computergenie dat kantoor houdt in een ondergrondse werkruimte aan de oever van de Thames. Daniel Craig en Christoph Waltz complementeren het kwartet blikvangers in de langste en duurste Bond-film ooit.
Aan traditie moet je niet tornen, dus begint ook Spectre met stofwolken. Dit keer is Mexico-Stad het toneel van Bonds dadendrang. Terug in Londen moet hij zich verantwoorden bij M die niet te spreken is over zijn optreden. Temeer omdat de geslepen bureaucraat Alex Denbigh (Andrew Scott) MI6 grondig wil reorganiseren en James’ verwoestende stadsbezoek een prima motief is. M legt James aan banden, maar dat weerhoudt hem niet de opdracht van een oude vriendin tot een goed einde te brengen.
Sinds Casino Royale (2006) vertonen de Bond-films een zekere continuïteit. Waar Quantum of Solace (2008) voortborduurt op Casino Royale, doet Spectre dat op zijn voorganger Skyfall. Opnieuw ligt de Britse inlichtingendienst onder vuur. Een duistere organisatie werkt aan een hypergeavanceerd spionagesysteem waarbij MI6 verbleekt. Via een voormalig lid van die organisatie komt Bond dokter Madeleine Swann (Léa Seydoux) op het spoor. Samen met M, Q, de elegante Moneypenny (Naomie Harris) en zijn nieuwe liefje behoedt James het Londense bolwerk voor de ondergang.
Hij is net een KGB-spion, koele kikker Daniel Craig. Toen hij werd gecast, was de kritiek van Bond-fans bepaald niet mals. Weliswaar is Craig in Spectre minder expressief dan in Skyfall, maar zijn franjeloze spel is een verademing vergeleken met dat van glamourboy Pierce Brosnan. De vertolkingen van Christoph Waltz, Bonds klinisch opererende plaaggeest, en ijskonijn Léa Seydoux zijn daarentegen ietwat teleurstellend. Dat laat onverlet dat regisseur Sam Mendes het evenwicht tussen actie en dialoog keurig bewaakt. Gevoel voor smaak, droge humor en een vleugje romantiek doen de rest in deze lekkere actiethriller.
