Regie: Steph Green | Duur: 106 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: AL
Voor een casestudie trekt neuropsycholoog Ted Fielding (Will Forte) in bij een Iers gezin. Teds onderzoekseenheid is Conor Casey (Edward MacLiam). Vijf maanden geleden werd de 38-jarige Conor getroffen door een beroerte. Na een maand comateus te zijn geweest, volgde een revalidatieperiode van vier maanden. De thuiskomst van Conor betekent het begin van een chaotische periode voor zijn vrouw Vanetia (Maxine Peake). Ze probeert haar huwelijk te redden en neemt daarnaast de zorg voor hun kinderen op zich. Bovendien weet ze zich continu omgeven door Ted die middels een handcamera de gedragingen van Conor registreert.
MacLiam zet een geloofwaardige rol neer. Hij voelt zich uitsluitend veilig in aanwezigheid van dieren en ontvlucht consequent het gezelschap van zijn liefhebbende naasten. Houten bollen maken is zijn enige bezigheid. Peake spettert van het scherm af. Ze is de lichtende rots in de branding en probeert zo liefdevol mogelijk tot Conor door te dringen. Bekend om zijn zalig beteuterde mimiek in de film Nebraska (2013) speelt Will Forte nu een timide professor met de uitstraling van een wasknijper. Zijn aandacht gaat aanvankelijk uit naar Conor, maar de emotioneel gesloten Ted ontwikkelt warme gevoelens voor de bruisende Vanetia. Zijn optreden is echter verre van overtuigend.
Run & Jump schetst de sociaal-emotionele impact van een herseninfarct zonder te degraderen tot een meelijwekkend relaas. Humoristische momenten ondervangen dit gevaar afdoende. Een punt van kritiek betreft het onderzoek van Ted. Zijn observaties omtrent Conors geestelijke aardverschuiving monden niet uit in wetenschappelijk gefundeerde conclusies. Deze verhaallijn verdrinkt grotendeels in de verwikkelingen tussen hem en Vanetia.
Een ingrijpende gebeurtenis als een beroerte vraagt om een steviger plot en dialogen met smoel. Steph Green laat het na. Mooie shots van het Ierse landschap en een lieflijke soundtrack bezorgen Run & Jump een boterzacht karakter. Het verzorgde acteerwerk doet hier weinig aan af.
