Regie: Xavier Dolan | Duur: 139 minuten | Taal: Frans | Kijkwijzer: 16 jaar
Mommy is al de vijfde film van acteur en regisseur Xavier Dolan. Niemand zal dus meer ontkennen dat de Canadees (1989) het stadium van rijzende ster al lang en breed is gepasseerd. Na met J’ai tué ma mère (2009), Les amours imaginaires (2010), Laurence Anyways (2012) en Tom à la ferme (2013) zijn talent getoond te hebben, realiseert hij met Mommy een werkelijk subliem werk dat aanvoelt als een fluwelen pijl recht in het hart.
Diane ‘Die’ Després (Anne Dorval) is een alleenstaande moeder die haar handen vol heeft aan haar 15-jarige zoon Steve (Antoine-Olivier Pilon). Speciaal onderwijs en opvangcentra hebben het probleemkind voorheen al niet gebaat. Wanneer ook een gesloten inrichting geen soelaas biedt, besluit Diane hem dan maar thuis op te voeden. Makkelijker gezegd dan gedaan, want met wervelwind Steve aan haar zijde rijgen de conflictsituaties zich aaneen. De zaak lijkt onhoudbaar, totdat Diane kennismaakt met haar timide overbuurvrouw Kyla (Suzanne Clément).
In Les amours imaginaires komt de hechte vriendschap tussen Francis en Marie flink onder druk te staan wanneer beiden als een blok voor een blonde adonis vallen. Mommy draait ook om een driehoeksverhouding, maar de insteek is totaal anders. Het contact tussen moeder, zoon en buurvrouw evolueert namelijk langzaam richting een intense vriendschap die hen alle drie sterkt.
Het is nauwelijks te verwoorden hoe onvoorstelbaar goed Dorval, Pilon en Clément acteren. Dorval speelt een energieke vechtjas, recht voor zijn raap, wier liefde voor Steve onvoorwaardelijk is. Pilon is fantastisch als uiterst dwarse puber die enerzijds voor zijn moeder door het vuur gaat, maar anderzijds consequent de verbale en zelfs fysieke tegenaanval kiest bij elke vorm van correctie, afwijzing of uitdaging. Zo mogelijk nog genialer is Clément, de liefdevolle bruggenbouwer met een engelengezicht die zich geduldig en zonder oordeel over Steve ontfermt.
“Een wereld met mensen zonder hoop leidt tot niets”, zegt Diane aan het eind van dit rauw-realistische relaas. Behalve dat Mommy een hymne aan moederliefde is, belicht de film de kracht van wezenlijk contact tussen mensen. Genezing begint met luisteren, de ander zien. Eigenlijk is het zo simpel. Supercineast Xavier Dolan verwerkt deze boodschap in een adembenemend drama dat op niet één zwakke plek is te betrappen.
