Regie: David Cronenberg | Duur: 111 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
Filmsterren die ten onder gaan is niet het eerste waar je aan denkt bij The Hollywood Walk of Fame. En toch: “Hollywood is loneliness beside the swimming pool”, zei Liv Ullmann ooit.
In Maps to the Stars treedt de jonge Agatha (Mia Wasikowska) als persoonlijke assistent in dienst bij actrice Havana Segrand (Julianne Moore). Havana hoopt vurig haar moeder Clarice te mogen vertolken in de remake van de film Stolen Waters. Nogal sadomasochistisch, aangezien de bij een brand omgekomen Clarice haar dochter vroeger lichamelijk en seksueel heeft misbruikt. Agatha, wier brandwonden in het gezicht een tragisch voorval verraden, drukt de actrice nog harder met de neus op de onverwerkte feiten.
Havana loopt bij zelfhulpgoeroe en tv-psycholoog Stafford Weiss (John Cusack) die haar traumatische visioenen tracht uit te bannen. Staffords leven lijkt geslaagd, maar niets is minder waar. Zijn zoon Benjie (Evan Bird) is een kindsterretje dat onder streng toezicht van zijn neurotische vrouw Cristina (Olivia Williams) recentelijk is afgekickt van drugs. Daarbij duikt Benjie’s zus na jaren afwezigheid plotseling weer op, wat een bom legt onder de familie Weiss.
Julianne Moore is steengoed als een actrice op haar retour die zich gedraagt als een klein, gekwetst meisje met manische trekken. Uitstekend tegenspel krijgt ze van Mia Wasikowska. De verlegen Agatha, ook rijp voor psychiatrische hulp, opereert lange tijd als schoothondje van Havana, maar rekent uiteindelijk hard met haar af.
De licht hypnotiserende soundtrack symboliseert de staat van onaangename trance van de personages; iedereen is ‘zwevende’. Respectvolle omgangsvormen en besef van onderlinge verhoudingen zijn afwezig binnen dat vacuüm. Zo scheldt Benjie zijn zaakwaarnemer de huid vol en hoort Havana, terwijl ze op het toilet zit, Agatha schaamteloos uit over haar vriendje. Lachwekkend en weerzinwekkend tegelijk.
In Maps to the Stars fileert Cronenberg de schijnheiligheid binnen een wereldje waar de buitenwacht een ideaalbeeld van koestert. De rode loper richting schizofrenie? Die ligt in Los Angeles.
