Regie: Kenneth Lonergan | Duur: 137 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
Een kletterende prijzenregen daalde neer op Manchester by the Sea van regisseur Kenneth Lonergan. Zelf heeft hij een cameo in de film en zijn script werd onderscheiden met een Oscar. Daarnaast won hoofdrolspeler Casey Affleck het beeldje voor Beste Acteur. Bijzonder sterk zijn ook de vertolkingen van Michelle Williams en tiener Lucas Hedges.
Als Lee Chandler (Affleck) verneemt dat zijn oudere broer Joe (Kyle Chandler) plotseling is overleden, keert hij met tegenzin terug naar zijn geboortegrond Manchester-by-the-Sea, een stadje in de buurt van Boston (Massachusetts). Daar wordt hij opgezadeld met de voogdij over zijn neef Patrick (Hedges) en beleeft hij een heftig weerzien met zijn ex-vrouw Randi (Williams).
Het verhaal, geconstrueerd rondom meerdere flashbacks, portretteert conciërge Lee die na een afschuwelijk ongeluk gebrandmerkt door het leven gaat. Maar in plaats van het uit te schreeuwen, richten zijn woede en verdriet zich naar binnen. Alleen overmatig alcoholgebruik doet de afgestompte einzelgänger ontploffen. Onwillig ontfermt hij zich over Patrick aan wie hij zijn wil oplegt, maar de sociaal ingestelde puber heeft zo zijn eigen mening én agenda. Om de kleinste zaken vliegen ze elkaar dan ook in de haren, wat ironisch genoeg hun band versterkt. Prachtig is het moment dat oom en neef elkaar innig omhelzen, aan het einde van de film. Contact door kwetsbaarheid, eindelijk.
Water, symbool voor gevoel en emotie, en het winterse decor zijn twee belangrijke motieven in de film. Overeenkomstig de ‘gestolde’ omgeving stroomt het nauwelijks tussen de personages. Veel dialogen kenmerken zich door misverstanden en ongemakkelijke stiltes. Patrick en Randi onttrekken zich nog het meest aan alle onkunde. De knul knakt (schitterend gespeeld) wanneer hij ‘ruzie heeft’ met de koelkast en Randi barst in tranen uit wanneer ze Lee op straat tegenkomt; een topscène waar Williams grotendeels haar Oscarnominatie aan heeft te danken.
Scenario en acteerwerk vormen het kloppende hart van Manchester by the Sea, waarin heel de karavaan des levens voorbijkomt. Tragedie, rouw en schaamte, maar ook victorie, liefde en hoop. Een diepgaand en imponerend drama met overleven als rode draad. Williams: “I think what it’s really about is not why bad things happen, but the reasons to stay alive.”
