Regie: Pablo Larraín | Duur: 100 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
Op vrijdag 22 november 1963 wordt de Amerikaanse president John Fitzgerald Kennedy in Dallas (Texas) vermoord tijdens een rondrit in een open limousine. First lady Jackie Kennedy zit naast hem op het moment dat een kogel zijn schedel verbrijzelt. Om zijn afschuwelijke dood in een sociaal-historische context te plaatsen, nodigt ze amper een week later een journalist uit. Het interview is de leidraad binnen Jackie, een voortreffelijke filmbiografie van de Chileense cineast Pablo Larraín met Natalie Portman in de glansrijke hoofdrol.
Volmaakt authentiek zet de actrice (1981) een presidentsvrouw neer die van de hemel in de hel belandt. In de hemel is ze de gracieuze dame die het Witte Huis tot een bolwerk van smaak verheft. Fantastisch is de manier waarop de makers haar fameuze Tour of the White House (1961) hebben weten na te bootsen; bewonder haar statige tred en zangerige dictie waarmee ze televisiekijkend Amerika door de vertrekken loodst. Een totaal andere Jackie zien we in de hel: haar strakke gezicht weerspiegelt dan een en al ongeloof, bitterheid en verdriet. Juist omdat de camera haar dicht op de huid zit, staat of valt alles met mimiek en timing. Beide zijn subliem.
Behalve Portmans monumentale spel heeft de film nog veel meer te bieden. Het tot in de puntjes verzorgde kostuumdesign en de Oscarwaardige soundtrack van Mica Levi bijvoorbeeld. Verder zien we een solide Peter Sarsgaard als Bobby Kennedy (een broer van), Greta Gerwig als de lieve Nancy (vriendin van Jackie), en niet te vergeten: de laatste acteerzuchtjes van John Hurt. In gesprek met Jackie neemt hij de diepzinnigste quote uit de film voor zijn rekening.
Jackie is een overdonderende filmbelevenis waarin je door de ogen van Natalie Portman, hypnotiserend goed, de aanslag en de onwerkelijke dagen erna beleeft, tot en met de begrafenis op 25 november 1963. De 34-jarige weduwe stond erop haar grote liefde de eer te bewijzen die hem toekwam. En dus kreeg John F. Kennedy een uitvaart à la Abraham Lincoln. Vier dagen later zou ze haar verhaal doen in Hyannis Port, de thuishaven van de Kennedy’s. Het was de dag waarop een mythe werd geboren die de staatsman moest vereeuwigen: “Don’t let it be forgot, that once there was a spot, for one brief shining moment that was known as Camelot.”
