Regie: Dean Devlin | Duur: 109 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
Overvloedige neerslag, oprukkend woestijnlandschap en ijskappen die in rap tempo smelten: op Donald Trump en consorten na weet iedereen dat klimaatverandering géén storm in een glas water is. Wat de menselijke invloed op het klimaat betreft, doet de actiethriller Geostorm er nog een schepje bovenop.
Struisvogelpolitiek heeft de aarde tot aan de rand van de afgrond gebracht. Daarom hebben de wereldleiders Dutch Boy laten bouwen, een netwerk van satellieten waarmee het weer beheerst kan worden. Maar op zeker moment valt het systeem onze planeet aan en dreigt er een catastrofe zonder weerga. Hierop stuurt men meteoroloog Jake Lawson de ruimte in. Samen met zijn broer Max moet hij de apocalyps zien te voorkomen.
Ga je voor popcorn naar de bioscoop? Voor een colaatje? Nee, je gaat voor mooi acteerwerk, of voor een piekfijn plot. Slecht nieuws: tijdens Geostorm geniet u waarschijnlijk meer van uw versnaperingen dan van de film. Want zowel plot als acteerwerk zijn om te janken. Het zegt veel dat Talitha Bateman (nota bene het jongste castlid) als enige een voldoende scoort; de rest speelt zonder bezieling. Gerard Butler (Jake) is het meest bedroevend van allemaal. Hij opereert niet of nauwelijks als het slimme brein dat de mensheid moet redden, eerder als brommende bouwvakker. Over het spel van Jim Sturgess (Max), Abbie Cornish (Sarah), Andy Garcia (president van Amerika) en Ed Harris (Dekkom) kunnen we ook kort zijn: vlees noch vis.
Dan het verhaal. Amerika fixt het wel even, ook nu weer natuurlijk. Het rafelige plot (matig uitgewerkte verhaallijnen) is doortrokken van een broedertwist. Max snijdt in de tweede scène de oudere Jake namelijk de pas af, waarmee we zijn vertrokken voor een portie melodramatisch gereutel. Niet één dialoog blijft je bij. Weinig inspirerend is ook de stiekeme relatie tussen Max en zijn vriendin Sarah. Mevrouwtje ‘ik-wil-wel-maar-ik-mag-niet’ hangt voortdurend de coole chick uit. En die arme Max maar bedelen om haar gunst. Absoluut dieptepunt is de slotscène, waarin een schattig meisjesstemmetje het wij-gevoel bezingt. Jeuk.
Geostorm, het regiedebuut van Dean Devlin, is tenenkrommend. De ramp(en)film hangt van oppervlakkigheden aan elkaar; de aardige visuals zijn slechts een doekje voor het bloeden. Blijf dus thuis en ga lekker rummikuppen. Of popcorn maken, altijd leuk!
