Regie: Will Canon | Duur: 83 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
Dankzij een paar traditionele schrikmomenten is Demonic bij momenten best spannend, maar overtuigen doet hij geenszins. Een goede thriller heeft een geraffineerde spanningsopbouw die de kijker kippenvel in slowmotion bezorgt. Precies dát ontbeert Demonic. De film gaat als een razende van start; een reeks nieuwsflitsen zet de toon voor een verhaal waarvan het tempo te hoog ligt.
Een vervallen, leegstaand huis is mikpunt van onderzoek van zes studenten. Onder hen is John (Dustin Milligan) wiens moeder ooit betrokken was bij een rituele massaslachting, de zogenaamde Martha Livingston-moorden. John wordt geplaagd door visioenen waarin zijn moeder en het betreffende huis een centrale rol spelen. Om deze uit te bannen, stort het zestal zich professioneel op een seance die – jeetje – vreselijk uit de hand loopt. Aan rechercheur Mark Lewis (Frank Grillo) en psychologe Elizabeth Klein (Maria Bello) de taak om de lugubere zaak op te helderen.
Middelmaat is troef in Will Canons film waarvan James Wan, regisseur van The Conjuring (2013), de producer is. Het voorspelbare plot houdt het midden tussen dat van een detectivefilm en een horrorfilm. Voortdurend wordt er geschakeld tussen de gebeurtenissen in het huis en de nasleep ervan; de nekslag voor de sfeer. Niemand van de cast onderscheidt zich en verheffende dialogen zijn er niet.
Haastige spoed is zelden goed. Demonic heeft een effectieve speelduur van vijf kwartier, maar is een lange zit. Veel heisa, nauwelijks magie. De film maakt een onsamenhangende indruk en smaakt naar goedkope bliksoep zonder balletjes.
