Regie: Steven Spielberg | Duur: 142 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, in augustus 1945, vormden de inleiding tot de Koude Oorlog (1945-1989), een periode van gewapende vrede tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. De spionagethriller Bridge of Spies van grootmeester Steven Spielberg speelt zich af op het hoogtepunt ervan, tussen 1957 en 1962.
De film vertelt het waargebeurde verhaal van James B. Donovan (Tom Hanks). De advocaat uit New York, gespecialiseerd in verzekeringsclaims, wordt gevraagd om de verdediging van Sovjet-spion Rudolf Ivanovich Abel (Mark Rylance) op zich te nemen. Dankzij Donovan ontloopt Abel de elektrische stoel, maar moet hij wel 30 jaar lang achter de tralies. Dan belandt in mei 1960 de Amerikaanse U-2-piloot Francis Gary Powers in Russische handen. Hierop stuurt de CIA Donovan naar Oost-Berlijn om te onderhandelen over een gevangenenruil.
Belangen staan centraal in Bridge of Spies: die van twee grootmachten verwikkeld in een informatie-oorlog. Hanks is degelijk in zijn rol van betrouwbare raadsman die handelt conform de Amerikaanse grondwet. ‘Standup-guy’ Donovan houdt vast aan zijn overtuiging dat Abel, staatsvijand of niet, recht heeft op een eerlijk proces. Hij trotseert publieke verontwaardiging, afkeuring, ja zelfs intimidatie. Maar na Berlijn, waar hij zich een behendige diplomaat toont, keert hij glorieus terug op Amerikaanse bodem.
De hoofdrol is voor Hanks, een glansrol is weggelegd voor Rylance. De Britse acteur ontving een Oscar voor zijn voortreffelijke optreden als ijzig kalme kunstenaar-spion. “Would it help?”, is zijn standaardantwoord op Donovans vraag of hij zich (geen) zorgen maakt. Net als Donovan wenst Abel zich niet te verschuilen en spreekt er humaniteit uit zijn manier van doen. De samenwerking tussen de twee gelijkgestemden geeft de formele relatie advocaat-cliënt hoe langer hoe meer het aanzien van een voorzichtige vriendschap. Een gegeven dat de roerige ontwikkelingen een fijne toets geeft.
Bridge of Spies is een zeer boeiende, lekker langzaam gefilmde inkijk in een muurvast conflict dat het politieke wereldtoneel bijna een halve eeuw bepaalde. Daarnaast past de film binnen het actuele debat rondom een lastig thema, namelijk de frictie tussen veiligheid en vrijheid. Kan ‘Big Brother’ – een noodzakelijk kwaad? – beide waarborgen zonder ze tegelijkertijd te ondermijnen?
