Regie: Michael Mann | Duur: 133 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
Schrijver, producent en regisseur Michael Mann (1943) is onlosmakelijk verbonden met het misdaadgenre. Hij was de drijvende kracht achter de hitserie Miami Vice (1984-1989) en realiseerde krakers als Heat (1995), The Insider (1999) en Collateral (2004). In zijn films portretteert hij dikwijls de leider van een bende criminelen; een solistisch ingesteld persoon dat sympathie afdwingt, zoals in Heat waarin Robert de Niro de pannen van het dak speelt. In Blackhat zien we wederom een crimineel aan het werk – wel een schatje vergeleken met de schurk(en) waarmee hij dient af te rekenen.
Nood breekt wet. Een meltdown in de kerncentrale van Chai Wan en explosief oplopende sojakoersen dwingen de Chinees-Amerikaanse autoriteiten om hacker Nick Hathaway (Chris Hemsworth) in te zetten. De gedetineerde wordt voorwaardelijk vrijgelaten, omdat volgens cyberdefensie-expert Chen (Leehom Wang) hij de enige is die het brein achter de raadselachtige cyberaanvallen kan ontmaskeren. Bij het aanvalsduo Chen en Nick (ooit kamergenoten) voegt zich een derde lid, namelijk netwerkontwerper Chen Lien (Wei Tang), de zus van Chen. Hun jacht op een onzichtbare vijand, niet zonder kleerscheuren, voert hen onder meer naar Indonesië, Hong Kong en eindstation Maleisië.
Het acteerwerk is dunnetjes in Blackhat, een best vermakelijke film met een plot waar niet overdreven veel denkwerk achter schuilt. De vraag rijst waarom Chris Hemsworth is gecast. Hij speelt een knappe kop, maar vooral dan een die niet zou misstaan op een catwalk. Vechten kan de kleerkast wel, maar voor de rest staat hij laag op de boevenladder. Leehom Wang scoort een voldoende in de rol van diplomaat; Wei Tang opereert daarentegen tamelijk kleurloos. De romance tussen Chen Lien en Nick zie je bovendien aankomen.
De eer wordt gered door fijne optredens van Viola Davis en vooral Ritchie Coster met z’n charismatische schoftenkop. Andere pluspunten zijn het camerawerk (een paar fraaie, weidse shots), de belichting (let op de kleur blauw) en de fantastische soundtrack (à la Heat); elementen die tezamen voor een dramatische setting zorgen welke nadrukkelijk Manns signatuur draagt.
