Regie: Dominique Farrugia | Duur: 98 minuten | Taal: Frans | Kijkwijzer: 6 jaar
Dertig jaar geleden was de Franse voetbalheld Zinedine Zidane nog een jochie, speelden walkmans cassettebandjes af en bestonden draadloze telefoons niet. Stelt u zich eens voor terug te keren naar die tijd, met behoud van uw opgedane kennis en ervaring. Het overkomt de jeugdvrienden Patrice (Kad Merad) en Eric (Franck Dubosc) in de komedie Bis.
Patrice en Eric kennen elkaar al sinds de middelbare school, maar elk is vervolgens een eigen weg ingeslagen. Tijdens een avondje doorzakken komen ze tot de conclusie op een dood spoor te zitten. Alsof de goden hun geweeklaag hebben gehoord, belanden ze van het ene op het andere moment in het jaar 1986. Nauwelijks bekomen doen ze de wonderlijke ontdekking er weer als zeventienjarigen uit te zien. Blijft het bij een korte vakantie of besluiten de tijdreizigers hun levens deze keer beter in te richten? Het antwoord laat zich raden.
Onschuld en nostalgie zijn de gangmakers in een kostelijk uitstapje naar een tijdperk onder een laag stof. De handel met voorkennis van de twee ‘modieus’ geklede knapen levert amusante situaties en dito dialogen op. Zo komen ze lekker puberaal, wel een tikkeltje cliché, in botsing met het ouderlijk gezag en loopt Patrice in Caroline zijn toekomstige vrouw tegen het lijf die – probleempje – op dat moment verkering heeft met ene Loïc. Vooral Kad Merad schakelt moeiteloos over van mokkende doorsneeburger naar een tiener met wilde haren.
Misschien is het leven een zooitje dat je nooit op orde krijgt en duwt het universum ons allen richting de bestemming van het hart. Het stoffelijke vergaat sowieso; alleen de liefde doorstaat de tand des tijds. Met die wijsheden in het achterhoofd breit regisseur Dominique Farrugia een ontroerend einde aan een déjà-vu met swag, die passend wordt opgeluisterd met enkele knallers uit de hitlijsten van toen.
