Regie: Mike Flanagan | Duur: 97 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 16 jaar
Before I Wake mag dan de tag ‘horror’ hebben, hij bezorgt je geen slapeloze nachten. Dit komt vooral omdat het monster in de film kinderlijk onschuldig oogt. Ander dissonantje: het einde is aan de zoetsappige kant.
Nachtelijk gewoel blijft de kijker dus bespaard, de 8-jarige Cody Morgan (Jacob Tremblay) echter niet. In dat gegeven schuilt het aardige plot van de film. Het pleegkindje van Jessie (Kate Bosworth) en Mark (Thomas Jane) bezit namelijk een speciale gave die zich ‘s nachts openbaart. Mits hij slaapt.
Regisseur Mike Flanagan (Oculus, 2013) past een veelgebruikte truc toe: hij begint het verhaal ‘in media res’ (ergens in het midden). Een man houdt, staande in Cody’s slaapkamer, een pistool op hem gericht. “I am sorry, Cody”, snikt hij. In het vervolg van de film uit Cody meermaals dezelfde woorden jegens Jessie en Mark. Na het traumatische verlies van hun zoontje Sean hoopt het stel met de adoptie van Cody een nieuw leven te beginnen. Maar hun wond blijkt nog niet geheeld.
Bosworth en Jane spelen beiden goed, Jacob Tremblay (bekend van het drama Room, 2015) nog beter. De dromen van de beleefde Cody komen uit en vormen tevens – aardig bedacht – de katalysator binnen het verwerkingsproces van met name Jessie. Geen probleem zolang het fijne dromen betreft, minder leuk bij nachtmerries. Dat die nachtmerries zelfs dodelijk kunnen zijn, weerhoudt Jessie er niet van het knaapje te gebruiken om zelf te helen, wat op den duur een wig drijft tussen haar en Mark. Jammer dat Flanagan dit plotlijntje te weinig kleur geeft; hun dynamiek had wat pittiger gemogen.
De kracht van Before I Wake is dat hij geen evidente zwaktes kent. Acteerwerk, cameravoering, belichting en montage zijn alle van goed niveau. De zwakte is dat hij evenmin echt spektakel biedt. Een degelijk gemaakte fantasiefilm tijdens welke je, dankzij een paar enge momenten, niet wegdroomt. Gelukkig maar.
