Regie: James L. Brooks | Duur: 139 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 6 jaar
Op ieder potje past een dekseltje, maar in As Good as It Gets is het wrikken geblazen. Van alle romances op het witte doek is die tussen Melvin en Carol een van de meest ongewone. Het spettert en bruist, maar niet doordat het allemaal zo romantisch is. ‘Can’t live with or without you’, dat werk dus. Zowel Jack Nicholson als Helen Hunt ontvingen een Oscar voor hun spel in deze feelgoodklassieker die doping is voor de lachspieren.
In As Good as It Gets maken we kennis met Melvin Udall (Nicholson). Melvin is een succesvol schrijver, maar ook een misantroop in hart en nieren. Bovendien lijdt hij aan diverse dwangneuroses, waaronder smetvrees. Lichtpuntje in zijn leven (behalve de pen dan) is Carol Connelly (Hunt). Ze werkt als serveerster in het restaurant waar Melvin een abonnement op heeft.
Eh, niet zo romantisch allemaal? Noem een compliment als “You make me want to be a better man” maar niks! De auteur ervan is Melvin, de ontvanger Carol. Terwijl zijn verbale liefkozing haar doet smelten, voegt het prikkelende heerschap nog even toe dat hij wellicht wat overdrijft. As Good as It Gets zit vol met dit soort humor. Grillig, onconventioneel. Melvin grossiert in sarcastische opmerkingen. Sommige zijn op het randje, de meeste (de leukste!) zijn over het randje. Zo vraagt een receptioniste (een barbiepop met het IQ van een wasknijper – zo wordt de blondine althans neergezet): “How do you write women so well?” Melvin: “I think of a man, and I take away reason and accountability.” Au.
Tact komt dus niet voor in het lexicon van Melvin, de gepantserde man met een tong als een rasp. Alles wat leeft mijdt hem dan ook als de pest. De homofiele kunstenaar Simon (Greg Kinnear) doet dat ook, maar stuit daarbij op een praktisch probleem: hij en Melvin zijn buren. Op een dag wordt Simon zwaar afgetuigd door inbrekers en belandt hij in het ziekenhuis. Maar wie bekommert zich dan om zijn hondje Verdell? Melvin Udall dus. Als dat maar goed gaat.
Ja, wonder boven wonder pakt dat goed uit. Wat heet: Melvins oog voor Verdell slaat zelfs scheurtjes in zijn pantser. Zou hij dan toch menselijke trekjes hebben? Of bloody course! Ook “Carol the waitress” bespeurt die voorzichtige verandering. Het leven van de alleenstaande moeder loopt niet over van de ‘confettimomenten’. Werken werken werken en thuis heeft ze de zorg voor haar zwaar astmatische zoontje Spencer. Maar rara, wie schiet haar te hulp? Inderdaad, de vuile smiecht ontpopt zich meer en meer tot een soort messias.
Verdell ontdooit Melvin, Melvin redt Carol. Maar wie schiet “Simon the fag” eigenlijk te hulp? Regisseur en scriptschrijver James L. Brooks, die As Good as It Gets situeert in zijn geboortestad New York, stuurt het drietal hiertoe naar het zuidelijker gelegen Baltimore. Een bescheiden roadtripje tijdens welke Simon, óók een drenkeling van de stroom des levens, plots het licht weer ziet. Meewerkend voorwerp in dit geval? Carol. Waarmee de cirkel rond is. Of nee, toch nog niet helemaal. Want wie geeft Melvin het beslissende zetje in de richting van Carol?
Beter dan As Good as It Gets wordt het niet. Fijn plot en héérlijk acteerwerk. Tuurlijk, de film barst van de stereotyperingen. In het huidige tijdperk, dat zwanger ziet van de deugterreur, is het bijna ondenkbaar om daar nog om te mogen lachen, maar daarom is deze filmische blik over de schouder juist zo leuk. Heel erg leuk. Behalve om Hunt en Nicholson (formidabele optredens) lach je je ook suf om Kinnear en Cuba Gooding Jr. Die laatste speelt Frank Sachs, Simons zaakwaarnemer die verbaal de strijd aanbindt met de ongeëvenaarde Krijger van het Woord: Melvin Udall.
