Regie: Denis Villeneuve | Duur: 116 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
Tijdens de opnames voor de misdaadknaller Prisoners (2013) werd regisseur Denis Villeneuve geattendeerd op Story of Your Life, een novelle van de Amerikaanse sciencefictionschrijver Ted Chiang. Met de film Arrival, gebaseerd op Chiangs verhaal, gaat Villeneuves lang gekoesterde droom om een sf-film te maken eindelijk in vervulling. En het moet gezegd: een beter debuut had de Canadees zich niet kunnen wensen.
Op twaalf plekken in de wereld landen gigantische gevaartes die qua vorm het midden houden tussen een banaan en een schelp. Paniek alom natuurlijk. Hierop schakelen de Amerikaanse autoriteiten de hoog aangeschreven taalkundige Louise Banks (Amy Adams) in. Samen met natuurkundige Ian Donnelly (Jeremy Renner) moet zij zien te achterhalen waar de aliens vandaan komen en waarom ze de aarde aandoen.
“Memory is a strange thing. It doesn’t work like I thought it did. We are so bound by time. By its order.” De eerste scène leert dat Louise haar dochtertje Hannah heeft verloren. Het is geen toeval dat Hannah een palindroom is, een woord waarin de letters symmetrisch zijn gerangschikt. In het verlengde hiervan is het evenmin toeval dat de cirkel, symbool van oneindigheid, een voorname rol speelt in de film. In meerdere opzichten. Zo vertoont de openingsscène duidelijk parallellen met de slotscène. En keert de cirkel steeds terug in de visuele communicatie van de ruimtewezens. Knappe koppen Louise en Ian bijten zich lange tijd stuk op hun raadselachtige uitingen en motieven. Daarbij werken ze onder grote druk: niet alleen voelen ze de hete adem van kolonel Weber (een prima Forest Whitaker) in de nek, ook dreigt de situatie militair te escaleren.
Arrival is een hoogwaardige synthese van twee verhaallijnen waarin de kijker het fenomeen tijd beziet door de ogen van Louise. Haar ‘gesprekken’ met de mysterieuze gasten werpen nieuw licht op het concept dat de mens puur lineair benadert. Het delicate plot, een fantastische Amy Adams, de poëtische cinematografie en de weergaloze muziek van Jóhann Jóhannsson (een betekenisloze mix van zang, slagwerk en elektronische geluiden) zijn de attracties in deze boeiende breinbreker. Zonder enige twijfel behoort Denis Villeneuve tot de meest complete filmmakers van – hoor ze eens lachen daarboven! – deze tijd.
