Regie: Ridley Scott | Duur: 117 minuten | Taal: Engels | Kijkwijzer: 12 jaar
Alien werd gemengd ontvangen, maar zou uitgroeien tot een klassieker. De film sleepte maar liefst 19 nominaties en 17 prijzen in de wacht, waaronder de Oscar voor de Beste Effecten. Die onderscheiding was mede te danken aan het voortreffelijke werk van de Zwitserse graficus en beeldhouwer Hans Ruedi Giger, de geestelijk vader van het afzichtelijke wezen in de film.
Het commerciële ruimtevoertuig Nostromo is met een lading erts onderweg naar de aarde. Nadat de zeven bemanningsleden uit een winterslaap zijn ontwaakt, blijkt dat het schip tijdens hun ‘afwezigheid’ de koers heeft bijgesteld en ze zich in een uithoek van het heelal bevinden. Oorzaak is de interceptie van een signaal dat zich elke twaalf seconden herhaalt. Een SOS wellicht? Gezagvoerder Dallas (Tom Skerritt) besluit om erop af te gaan.
Het verhaal fascineert vanaf de allereerste tel. Onder de begintitels (draai het volume flink open) horen we een obscure mengelmoes van avant-gardistische tonen. Erna volgt een rondleiding door het schip. De nauwe gangpaden, symmetrische vormen en het spookachtige buizenstelsel hadden niet misstaan in een hedendaagse griezelfilm. Dat geldt helemaal voor het krankzinnige gevaarte dat de crew aantreft op de plek waar het signaal vandaan komt. Het revolutionaire design komt volledig tot zijn recht door de juiste belichting en het indringende camerawerk (elk shot is functioneel).
Regisseur Ridley Scott neemt daarnaast uitgebreid de tijd om de spanning op te voeren. Pas na een uur, als het buitenaardse gedrocht voor het eerst opdoemt, wordt het echt billenknijpen. Vanaf dat moment zien we ook de kwaliteiten van actrice Sigourney Weaver (1949) als Ellen Ripley die, tegen het einde van de film, de medeveroorzaker van alle ellende voor ‘bitch’ uitmaakt. Op de vraag wie dat kreng dan is, luidt het cryptische antwoord: Hal 9000.
Weliswaar is Alien geen ruimte-epos zoals 2001: A Space Odyssey (1968) maar voor de rest herbergt hij alle elementen van een meesterwerk. De film betekende een enorme stimulans voor het sciencefiction- en horrorgenre en is een absolute must see voor liefhebbers hiervan. Visueel een tien, bloedstollend en met een plotwending die je niet ziet aankomen.
